Jan Jurek

Urodził się 20 maja 1902 r. w e wsi Gniazdów pow. Ostrów Wlkp. Syn Wincentego i Elżbiety z d. Zydorek.

Od listopada 1918 r. służył w oddziale sierż. Urbaniaka, który stacjonował w Nowych Skalmierzycach i pełnił funkcję straży granicznej na granicy polsko-niemieckiej. Z chwilą wybuchu powstania wielkopolskiego (27 grudnia 1918) oddział rozwiązano.

Powrócił wówczas do Gniazdowa. Wraz z ojcem wykradał broń Niemcom z magazynów w nowych Skalmierzycach. Uczestniczył w walkach o wyzwolenie Skalmierzyc. Następnie w Wojsku Polskim. W składzie 60 pp brał udział w walkach z bolszewikami.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnej wsi, a w latach 30. w Nowych Skalmierzycach, gdzie pracował jako zawiadowca stacji kolejowej.W tym okresie rozpoczął przygotowania do budowy fabryki butów, jednak wybuch wojny zniweczył te plany.

Podczas II wojny światowej kontynuował pracę zawodową na stacji kolejowej. Jesienią 1939 r. oskarżony o bezprawne wydawanie żywności z magazynu, został aresztowany przez Niemców. Osadzony w obozie koncentracyjnym w Dachau, a potem w Mauthausen-Gusen.

Prawdopodobnie zamordowany w obozie w 1941 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Rodziny nie założył.