Urodził się 17 października 1896 r. w Birczy koło Przemyśla. Syn Karola.
Absolwent gimnazjum.
Członek Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 2 i 3 szw. 2 puł LP oraz oddziale kawalerii w dowództwie II Brygady, uzyskując stopień kpr. Od 1918 organizator i komendant POW w Tarnopolu. W listopadzie aresztowany przez Ukraińców, a następnie internowany. W 1919 r. zbiegł, po czym wstąpił do WP.
Brał udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami.
W czerwcu 1921 r. w 6 dyonie żandarmerii polowej etapowej. Zweryfikowany jako kpt. żand. z 1 czerwca 1919 r., był oficerem do szczególnych poruczeń 6 dyonu żandarmerii. 15 października 1924 r. na pięć miesięcy odkomenderowany do 9 dyonu żandarmerii, po czym powrócił do macierzystej jednostki. Od 25 kwietnia 1927 r. w dyonie żandarmerii KOP, a od 6 lipca 1929 r. w 1 dyonie żandarmerii. Od 15 stycznia 1930 do 20 grudnia 1932 r. dowódca szw. ochronnego, strzegącego GISZ i MSWojsk. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na mjr. żand., od 11 kwietnia 1933 r. był zastępcą dowódcy 1 dyonu żandarmerii. 22 grudnia 1934 r. został dowódcą 8 dyonu żandarmerii.
Członek Zw. Legionistów Polskich. Należał do Koła 2 puł LP.
Współzałożyciel Lwowskiego Klubu Sportowego „Lechia” (1903 r.), sędzia piłkarski i członek kolegium sędziów piłkarskich.
Zmarł 5 października 1936 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kwat. A-5.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych oraz rumuńskim orderem Korony Rumunii 4 kl.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich t. I, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 156/1931; „Polska Zbrojna” nr 274/1936; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.