Bojownikom niepodległości

Jan Karol Litauer

(1896-1918)

litauer janUrodził się 8 grudnia 1896 r. w Warszawie. Syn Jana Jakuba, adwokata, i Amelii Anieli z Orgelbrandów.

Uczył się w gimnazjum Emiliana Konopczyńskiego w rodzinnym mieście.

Działacz skautowy. W 1915 r. aresztowany przez władze rosyjskie i w lipcu wywieziony do Moskwy. Po kilku miesiącach zwolniony z więzienia. Podjął studia prawnicze na uniwersytecie w Moskwie. Tam działał w polskich organizacjach młodzieżowych. Był przewodniczącym wydziału akademickiego przy komitecie polskim, członkiem zarządu Zjednoczenia Młodzieży Narodowej. Prowadził też drużynę harcerską. W 1917 r. ukończył studia.

Po rewolucji lutowej 1917 r. w Rosji wstąpił do I Korpusu Polskiego. Był wolontariuszem w 9 psp. Jednocześnie sprawował funkcję komendanta Zw. Broni na 3 DSP. 8 lutego 1918 r. aresztowany przez bolszewików na stacji Poczynek, został osadzony w więzieniu w Smoleńsku.

Rozstrzelany 8 marca 1918 r. przez bolszewików w Smoleńsku. Pochowany na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie kwat. T.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 18/1931
Źródła

H. Bagiński, Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920, Warszawa 1921; W. Berka, O polski czyn zbrojny na Wschodzie 1914-1918, Warszawa 1925; Dla Ciebie Polsko!, „Panteon Polski” nr 27/1926; „Monitor Polski” nr 18/1931; T. Piskorski, Wykaz poległych i zmarłych uczestników ruchu niepodległościowego młodzieży narodowej (Członków Związku Młodzieży Polskiej – „Zet”, Organizacji „Przyszłość” – „Pet” i innych stopni organizacyjnych) w okresie lat 1886-1936, Warszawa 1936; Ś.p. Jan Karol Litauer, „Świat” nr 18/1918.