Bojownikom niepodległości

Jan Kazimierz Breycha

(1885–po 1933)

Urodził się 4 marca 1885 r. we Lwowie. Syn Wacława i Felicji z Laszkiewiczów.
Uczył się w I Wyższej Szkole Realnej w rodzinnym mieście i w 1904 r. uzyskał maturę.
Ukończył studia, uzyskując dyplom inżyniera.
Pracował jako geometra. W 1909 r. był asystentem komasacyjnym, a potem do 1913 (?) r. geometrą w Stryju. Następnie wyjechał do Brazylii.
Od 1914 r. należał do Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Kurytybie (Brazylia).
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. sap. z 1 czerwca 1919 r., służył w 5 psap. Następnie (1924) był oficerem Kierownictwa Rejonowego Inżynierii i Saperów w Grodnie. Z dniem 15 sierpnia 1924 r. awansował na kpt. sap. W 1928 r. pełnił służbę w 3 Okręgowym Szefostwie Budownictwa. Przed 1932 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Mieszkał w Grodnie.
Zmarł po 1938 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 212/1933
Źródła

H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; „Monitor Polski” nr 212/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1909, Lwów 1909; Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1914, Lwów 1914; Trzydzieste Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1903, Lwów 1903; Trzydzieste pierwsze Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. I. Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1904, Lwów 1904.