Urodził się 25 listopada 1870 r. we wsi Okrzeja pow. Łuków. Syn Michała, kowala.
Ukończył szkołę ludową, po czym uczył się zawodu w warsztacie ojca.
Od 1890 r. należał do II Proletariatu.
W 1899 r. podjął pracę w warsztatach Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej w Warszawie i wstąpił do PPS ps. „Kolejarz”. W latach 1905-1907 działał w Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy (SDKPiL). Był organizatorem i pierwszym przewodniczącym Socjaldemokratycznego Zw. Kolejarzy (od grudnia 1905 r.). W kwietniu 1908 r. aresztowany przez władze rosyjskie. Wkrótce potem zwolniony, został przeniesiony na prowincję, gdzie pozostawał pod dozorem policyjnym. Mimo to utrzymywał kontakty z organizacją warszawską. Aresztowany 12 września 1911 r. jako podejrzany o przynależność do SDKPiL, po zwolnieniu wyjechał do Stanów Zjednoczonych.
W 1918 r. powrócił do kraju.
Zmarł 30 września 1936 r. w Warszawie.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
J. Durko, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 1, Warszawa 1985; „Monitor Polski” nr 177/1938.