Jan Lasota

Urodził się 14 lipca 1897 r. w Trzanowicach Dolnych na Śląsku Cieszyńskim. Syn Jana i Anny z d. Hodziec.

W czasie I wojny światowej w sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Służył w Legionie Wschodnim. Po jego rozwiązaniu w końcu września, powrócił do domu.

Ukończył gimnazjum w Cieszynie.

Powołany 15 października 1915 r. do armii austro-węgierskiej,odbył trzymiesięczny kurs w szkole jednorocznych ochotników w 31 pp Obrony Krajowej. Następnie (do połowy kwietnia 1916 r.) uczył się w Szkole Oficerów Rezerwy w Opawie. Po jej ukończeniu jako kadet aspirant oficerski w składzie 31 pp Obrony Krajowej walczył na froncie rosyjskim, gdzie 12 czerwca 1916 r. dostał się do niewoli. Przebywał w niej na Syberii. Zwolniony, 1 października 1918 r. wstąpił do 5 Dywizji Syberyjskiej. Służył w 3 psp. Ukończył szkołę oficerską w Nowonikołajewsku i we wrześniu 1919 r. awansował na chor. W jego składzie walczył z bolszewikami. Po kapitulacji dywizji (10 stycznia 1920) dostał się do niewoli. W 1921 r. powrócił do kraju.

Przydzielony do 54 pp. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919, w 1925 r. ukończył kurs doszkalający młodszych oficerów piechoty w Chełmnie. Następnie powrócił do 54 pp. Od 1927 r. w 17 baonie KOP w Dawidgródku (1928), a od 1931 r. w 59 pp. Od 1934 r. komendant WF i PW przy tym pułku. W 1937 r. został dowódcą komp. w Korpusie Kadetów nr 1 we Lwowie. Przeniesiony do służby administracyjnej, 19 marca 1938 r. awansował na kpt. adm. Wiosną 1939 r. był wychowawcą w 4 komp.

Podczas kampanii 1939 r. brał udział w obronie Lwowa. Po kapitulacji załogi (22 września) dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.

Żonaty (od 2 VIII 1926) z Marią Gilewicz, miał córki Danutę (20 VII 1927-4 VI 2006) i Hannę (11 V 1938-18 VII 1981).

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.