Bojownikom niepodległości

Jan Latgiewicz

(1896-1940)

Urodził się 17 czerwca 1896 r. w Ruzdwianach pow. Trembowla. Syn Michała i Julii ze Skowrońskich.

Ukończył seminarium nauczycielskie, uzyskując maturę.

Od 1 września 1912 r. członek Zw. Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej od 15 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 3 komp. I baonu 1 pp LP. Chory, w połowie listopada przebywał w szpitalu Czerwonego Krzyża nr 1 w Wiedniu. 13 marca 1915 r. zwolniony z Legionów.

Od 17 czerwca 1919 r. w WP. Po wojnie 17 października 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce od 15 listopada 1921 r. w Policji Państwowej. W 1925 r. służył w Urzędzie Śledczym w Stanisławowie. 1 lipca 1929 r. awansował na komisarza. Od 1930 r. był komendantem powiatowym policji w Horodence i Żydaczowie. W 1936 r. został zastępcą komendanta powiatowego policji w Stryju. Od 11 maja 1938 r. komendant powiatowy policji w Tłumaczu.

Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.

Wywieziony na podstawie listy nr 05/2 z 5 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na nadkomisarza.

Jego pamięci poświecono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 296/1931
Źródła

AAN, Komisarze Policji Państwowej [w latach 1918-1939]. Wykazy, www.szukajwarchiwach.gov.pl/en/jednostka/-/jednostka/10434054 [dostęp 23 VIII 2021]; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 296/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.