Bojownikom niepodległości

Jan Lazar

(1895-po 1937)

Urodził się 22 stycznia 1895 r. w Ustroniu koło Cieszyna. Syn Józefa.

Mieszkał w Goleniowie na Śląsku Cieszyńskim.

Członek Stałej Drużyny „Sokoła” w Cieszynie.

W czasie I wojny światowej w Legionie Śląskim. Razem z nim dotarł do Mszany Dolnej, gdzie wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 puł LP m.in. w okm. Uczestnik kampanii karpackiej, bukowińskiej, besarabskiej i wołyńskiej. Ranny w prawo nogę pod Smolarami na Wołyniu (1915 r.). 28 czerwca 1916 r. w stopniu plut. został dowódcą patrolu.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W stopniu wachm. służył w 5 szw. 2 puł LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.

Po 1918 r. w WP. Służył w Żandarmerii Krajowej Śląska Cieszyńskiego w Skoczowie. W 1925 r. w stopniu wachm. pełnił służbę w szw. pionierów 2 DK. Potem w rezerwie.

W niepodległej Polsce w końcu lat 30. mieszkał w Wielkim Komorsku pow. Świecie. Pracował jako szofer.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 178/1937
Źródła

„Monitor Polski” nr 178/1937.