Urodził się 22 października 1893 r. w Warszawie. Syn Waleriana i Zofii z Ćwierlikowskich. Brat Eugeniusza Ignacego (zob.).
Ukończył gimnazjum w Warszawie oraz Szkołę Mechaniczno-Techniczną Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda. Członek „Wolnej Szkoły Wojskowej”.
W czasie I wojny światowej od września 1914 r. w Polskiej Organizacji Wojskowej ps. „Strzała”, „Smólski”, „Lipiński”. W 1916 r. wykładowca Szkoły Oficerskiej POW, potem dowódca plut. i komp. Równolegle adiutant Szkoły Oficerskiej i kierownik Biura Przyjmującego. Od maja 1917 r. komendant okręgu mławskiego POW. Zagrożony aresztowaniem powrócił do Warszawy i objął dowództwo poczty POW. Wobec ponownej groźby aresztowania otrzymał rozkaz zorganizowania okręgu IIIa (Koło-Konin-Słupca). Od 1 stycznia 1918 r. równolegle komendant okręgu III (Kalisz-Sieradz-Turek). Oba te okręgi przeformował w okręg VIII (Kalisz). Brał udział w rozbrajaniu Niemców, po czym automatycznie przeszedł do Wojska Polskiego.
Służył w 29 pp, przez krótki okres czasu adiutant dowódcy 10 DP gen. Lucjana Żeligowskiego. Brał udział w wojnie z bolszewikami i w tzw. „buncie” gen. Żeligowskiego. W czerwcu 1921 r. w 85 pp.
Zweryfikowany jako kpt. sap. z 1 czerwca 1919 r., był oficerem 3 psp (1923, 1924). Dowodził komp., a potem baonem. Następnie (co najmniej od 1928 do 1932 r.) jako dowódca baonu służył w Szkole Podchorążych Inżynierii. 1 stycznia 1928 r. awansował na mjr. sap. W 1932 r. przeniesiony do rezerwy.
Od 1932 r. pracował jako naczelnik wydziału społeczno-politycznego Urzędu Wojewódzkiego Pomorskiego, zaś od 1 kwietnia 1933 r. na takim samym stanowisku w komisariacie rządu na m.st. Warszawę. 1 października 1937 r. został wicewojewodą poznańskim.
Brał czynny udział w działalności sportowej. Był członkiem zarządu (potem członkiem honorowym) Polskiego Związku Lekkiejatletyki, przewodniczył sekcji sportów wodnych w Komitecie Wychowani Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Poznaniu.
Uczestniczył w pracach Związku Peowiaków (do 1932 r. był sekretarzem Zarządu Głównego) i Związku Rezerwistów.
Podczas II wojny światowej po kampanii 1939 r. przedostał się do Francji.
Zmarł 13 maja 1942 r. w Marsylii.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości z mieczami, orderem Polonia Restituta 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej oraz belgijskim, estońskim i rumuńskim orderem.
Żonaty (od 4 VI 1921) z Ireną Korabiewicz.
S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” 1931, nr 87; Zb. R., Osobiste, „Peowiak” 1932, nr 2; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; Rocznik oficerski rezerw 1934.