Bojownikom niepodległości

Jan Lisowski

(1893-po 1939)

Urodził się 19 listopada 1893 r. w Warszawie. Syn Jana i Bronisławy.

Ukończył szkołę średnią w Sosnowcu, po czym przez dwa lata studiował na Politechnice Lwowskiej.

Od 1908 r. brał czynny udział w działalności Organizacji Młodzieży Niepodległościowej. W lipcu 1911 r. uczestniczył w pierwszym kursie instruktorów skautowych w Krakowie.

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Początkowo w Dep. Wojskowym NKN, od 12 kwietnia 1915 r. w stopniu plut. służył w 3 komp. 3 pp LP. Następnie w 5 komp. 6 pp LP. W jej składzie 12 września 1915 r. wyruszył na front. Ranny 28 listopada na Wołyniu. Po rekonwalescencji w 5 komp. 3 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 do stycznia 1918 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym.

Po 1918 r. w WP. Mianowany 1 kwietnia 1919 r. ppor. piech., służył w 3 pp leg. Uczestniczył w walkach z bolszewikami.

Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., w 3 pp leg służył co najmniej do 1924 r. Awansowany 1 lipca 1925 r. na kpt. piech., w 1928 r. w Biurze Ogólno-Organizacyjnym MSWojsk. Co najmniej od 1932 r. w 30 pp. 30 września 1936 r. przeniesiony do rezerwy lub w stan spoczynku.

Następnie w stopniu nadkomisarza w Policji Państwowej. Od 21 marca 1938 do września 1939 r. był p.o. naczelnikiem wydz. V dowodzenia ogólnego Komendy Głównej policji.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 111/1931
Źródła

H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; R. Litwiński, Korpus Policji w II Rzeczypospolitej. Służba i życie prywatne, Lublin 2007; „Monitor Polski” nr 111/1931; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.