Bojownikom niepodległości

Jan Lubieniecki

(1845-1934)

lubieniecki janUrodził się w 1845 r. w Kaczynie pow. Kielce. Syn Grzegorza, rolnika i kowala, i Józefy z Niewiadomskich.

Uczestnik powstania styczniowego. Służył w oddziale gen. Mariana Langiewicza. Ranny 24 lutego 1863 r. w bitwie pod Małogoszczem, leczył się w szpitalu. Aresztowany przez władze roayjskie, został osadzony w więzieniu w Chęcinach. Następnie (25 listopada 1864-22 czerwca 1865) więziony w Kielcach. Po zatwierdzeniu się wyroku sądowego zesłany na Syberię. Przebywał tam pięć lat, po czym powrócił do kraju.

Następnie fabrykant i fryzjer.

W niepodległej Polsce zweryfikowany jako ppor. weteran. Mieszkał w Kielcach.

Zmarł 12 listopada 1934 r. w Kielcach i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty z Józefą Cieślik, a po jej śmierci (od 26 XII 1933) ze Stefanią z Szymczyków Kowalską.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 260/1930
Źródła

J. Kowalczyk, w: www.powstanie1863.zsi.kielce.pl/index.php?id=m08#gora [dostęp 29 XI 2021]; A. Lenkiewicz, Weterani powstania styczniowego 1863 r. Odznaczeni Krzyżem Niepodległości, Wrocław 1998; „Monitor Polski” nr 260/1930; Rocznik oficerski1923, 1924.