Urodził się 21 listopada 1894 r. w Wojsławicach. Syn Jakuba i Karoliny z Drożyńskich.
Studiował medycynę.
W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Latem 1918 r. przydzielono go do służby etapowej w Żółkwi. 31 października przyjechał do Lwowa.
Od 2 listopada 1918 r. w stopniu ppor. san. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Pełnił służbę lekarską w szpitalu. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy z tym jednak, iż został zatrzymany w służbie czynnej. Zweryfikowany jako kpt. plek. rez. z 1 czerwca 1919 r. Ukończył studia medyczne, w 1923 r. uzyskując dyplom lekarski. Co najmniej od 1923 do 1936 r. służył w 6 Szpitalu Okręgowym we Lwowie m.in. jako ordynator oddziału ocznego. Przemianowany na oficera służby stałej (kpt. lek. z 1 lipca 1919 r.), 1 stycznia 1933 r. awansował na mjr. lek. Co najmniej od 1938 r. był starszym ordynatorem oddziału ocznego 4 Szpitala Okręgowego.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i złotym Krzyżem Zasługi.
Opublikował: Wspomnienia z obrony Lwowa, „Lekarz Wojskowy” 1936, nr 5-8 (toż: Warszawa 1936].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego 1934; „Monitor Polski” 1933, nr 258; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1938, Warszawa 1938; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1936, Warszawa 1936; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.