Jan Łydka

Urodził się 20 lutego 1897 r. w Olkuszu. Syn Tomasza i Marii z d. Kajda.

W czasie I wojny światowej od 1915 r. w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 5 pp LP i w kadrze LP w Kozienicach. W maju 1916 r. w składzie komp. marszowej wyruszył na front. W kwietniu 1917 r. w komp. km 5 pp LP. Brał udział w walkach na Lubelszczyźnie i Wołyniu.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od lipca 1917 r. internowany w Szczypiornie, a potem w Łomży.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. W stopniu plut. służył w V baonie strzelców olkuskich i w 9 pp leg (III baon). Brał udział w walkach z Ukraińcami w okolicach Lwowa i z bolszewikami. W kwietniu 1921 r. w stopniu sierż. przeniesiony do rezerwy.

W niepodległej Polsce w Straży Celnej, a po reorganizacji od 1928 r. w Straży Granicznej. W 1931 r. posiadał stopień przodownika. Służył na placówkach w Królewskiej Hucie, Rybniku w Przyborowie koło Jeleśni i Korbielowie.

Podczas II wojny światowej brał udział w kampanii 1939 r. w ramach Armii „Kraków”. W październiku tego roku powrócił do domu i podjął działalność konspiracyjną. Należał do Organizacji Orła Białego, a potem do ZWZ/AK. Był dowódcą II plut. Placówki ZWZ/AK w Olkuszu. Mianowany ppor. cz. w. W 1942 r. wywieziony przez Niemców na roboty przymusowe do Kędzierzyna-Koźla, kontynuował tam działalność konspiracyjną. Aresztowany, po czym osadzony w więzieniu śledczym w Mysłowicach. Osadzony w obozie koncentracyjnym w Auschwitz.

Rozstrzelany 29 czerwca 1943 r. w zbiorowej egzekucji w obozie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.

Żonaty, miał potomstwo.