Urodził się 3 stycznia 1894 r. w Płotyczy pow. Tarnopol. Syn Jana Mieczysława, urzędnika, i Tekli z Krawczyków.
Po śmierci ojca (miał wówczas trzy miesiące) wychowywał się u jego brata Romana i siostry Marii.
Uczył się w szkołach w Stanisławowie, Lwowie i Sanoku. W 1914 r. podjął studia inżynierskie w Mittweidzie koło Chemnitz w Niemczech. Studia ukończył w 1920 r., uzyskując dyplom inżyniera.
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Przydzielony do 3 komp. 3 pp LP, brał udział w kampanii karpackiej. Ranny w rękę, w lutym 1915 r. przebywał w szpitalu rezerwowym nr 2 w Pradze. Po wyleczeniu rany powrócił do pułku. Wkrótce przeniesiony do 4 pp LP. Ukończył Szkołę Chorążych LP (1 marca-1 maja 1916) i z dniem 1 maja został mianowany chor. piech. Następnie w 5 komp. 3 pp LP. W czasie bitwy pod Kościuchnówką 6 lipca 1916 r. dostał się do niewoli rosyjskiej w okolicy Wołczecka. Przebywał w Nikołajewsku. Po rewolucji w Rosji uwolniony, w 1918 r. powrócił do kraju.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Służył w 3 pp leg. 19 sierpnia 1920 r. zatwierdzony w stopniu kpt. piecch. (z dniem 1 kwietnia). W czerwcu 1921 r. pełnił służbę w DOGen Lublin. Następnie w rezerwie. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919.
Pracował w kopalniach nafty w Bitkowie, a następnie w warsztatach kolejowych PKP w Stanisławowie. Zajmował stanowisko zastępcy naczelnika, a potem naczelnika warsztatów. W końcu lat 30. był ławnikiem miejskim.
Działacz KS „Rewera” Stanisławów i Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej.
Podczas II wojny światowej po kampanii 1939 r. pozostawał na terenie okupacji sowieckiej. Aresztowany w 1940 r. na Ukrainie, został zesłany na roboty na Ural.
Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) i podpisaniu umowy Sikorski-Majski uwolniony, w październiku wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR. Służył w baonie kolejowym (potem: grupie kolejowej, baonie saperów kolejowych 2 Korpusu Polskiego i 11 baonie saperów kolejowych) w Rosji, Iraku, Iranie, Palestynie, Egipcie, Włoszech, Anglii i Szkocji. 10 czerwca 1947 r. został zdemobilizowany.
Mieszkał w Strowan House w hrabstwie Perth w Szkocji. Działał w Towarzystwie Polsko-Szkockim, Związku Kolejarzy Polskich i Stow. Polskich Kombatantów. W 1949 r. wyjechał do Argentyny, gdzie osiedlił się na stałe. Mieszkał w Llavallol koło Buenos Aires. Pracował w zakładach Metalroca S.A.
Zmarł 18 listopada 1964 r. w Quilmes. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Junikowo w Poznaniu pole 6.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty (od 1920 r.) z Kamillą Niemiec, miał córkę Helenę Annę (29 VI 1921–25 IV 2011) zamężną Harajda, prof. fizyki.
W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; J. Harajda, Jan Maciej Jasielski, Poznań 2004; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.