Urodził się 29 czerwca 1898 r. w Staszowie. Syn Marcelego i Marii z Wójcickich.
Od listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. W stopniu chor. uczestniczył w walkach z bolszewikami.
W latach 1921–1922 był elewem Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. Po jej ukończeniu z dniem 1 kwietnia 1922 mianowany ppor. piech. Przydzielony do 24 pp, dowodził plut. 1 kwietnia 1924 r. awansował na por. piech. 1 września 1930 r. przeniesiony do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie, był instruktorem w 2 (1930–1931) i 5 (1931–1932) komp. szkolnej. Awansowany 1 stycznia 1932 r. na kpt. piech., do 1935 r. dowodził 5 komp. szkolną. Następnie (do 1937) dowódca 2 komp. szkolnej w Baonie Szkolnym Piechoty. W 1937 r. przeniesiony do 77 pp, był w nim dowódcą komp. Ukończył kurs dowódców baonów w CWPiech w Rembertowie. 19 marca 1939 r. otrzymał stopień mjr. piech. Został wówczas dowódcą III baonu 7 pp leg.
Na jego czele uczestniczył w kampanii 1939 r. Walczył pod Iłżą i na Lubelszczyźnie. Następnie dołączył do SGO „Polesie”. Po kapitulacji grupy pod Kockiem (6 października) dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny.
Zmarł 21 lutego 1979 r. w Stargardzie Szczecińskim.
Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Marią Heleną Jaroszek.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; J. Łukasiak, Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty, Pruszków 2003; „Monitor Polski” nr 63/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.