Jan Marian Hubel

Urodził się 18 sierpnia 1895 r. we Lwowie. Syn Jana, urzędnika, i Heleny ze Stasickich.
Ukończył IV gimnazjum filologiczne we Lwowie, w którym w 1912 r. uzyskał maturę. Następnie podjął studia na Wydz. Inżynierii Wodnej Politechniki Lwowskiej.
Od 1912 r. należał do Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej od 4 sierpnia 1914 r. służył w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Przydzielony do 2 baterii I dyonu artylerii, 1 października wyruszył na front w Karpaty. 1 marca 1915 r. przeniesiony do 3 baterii. Po jej zniszczeniu na terenie Besarabii (10 maja), 15 maja przydzielono go do 2 baterii. Służył w niej aż do kryzysu przysięgowego, awansując z dniem 1 stycznia 1917 r. do stopnia chor. art.
W następstwie kryzysu przysięgowego 10 lipca (?) 1917 r. zwolniono go z Legionów i wcielono do armii austro-węgierskiej. W jej szeregach przebywał do 20 października 1918 r. Ukończył szkołę oficerską.
Jako ppor. art. 25 października przyjęto go do tworzącej się polskiej artylerii. 3 listopada awansował na por. art. Do 18 grudnia sprawował funkcję adiutanta 3 pap. 18 grudnia objął stanowisko I oficera 1 baterii 9 pap, z którą uczestniczył w walkach polsko-bolszewickich na Polesiu. 8 marca 1919 r. został ranny w nogę. Po wyleczeniu się z ran 4 czerwca ponownie objął funkcję adiutanta 3 pap. Wyróżnił się 13 sierpnia 1920 r. w bitwie pod Masłomenczanami, kiedy na czele 9 baterii powstrzymywał ataki wroga. Ranny, został przewieziony do szpitala św. Rocha w Warszawie.
Zmarł 9 września 1920 r. w wyniku odniesionych ran. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie kwat. A-13.
Pośmiertnie awansował na kpt. art. (z 1 kwietnia 1920) i został odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
Rodziny nie założył.