Urodził się 10 listopada 1893 r. w Wólce Korczowskiej pow. Biała Podlaska.
Po 1918 r. w WP. Służył w 145 pp (potem:72 pp). Dowodził I baonem, zaś w lipcu 1920 r. był p.o. dowódcy pułku.
Pod Chorupaniem 13 VII 1920 r. będąc dowódcą samodzielnie operującego I/145, nie bacząc na przeważające siły bolszewickie prowadził osobiście atak zdobywając wieś, którą trzyma cały dzień mimo ciągłych ataków nieprzyjacielskich, swoją niezachwianą odwagą dając przykład oficerom i żołnierzom. Pod Manostyrkami [Monastyrkami] dnia 31 VII 1920 r. podczas odwrotu pułku już zupełnie okrążonego prowadzi osobiście trzy kompanie, któremi toruje drogę reszcie pułku. Pod bardzo silnym ogniem artylerii i karabinów maszynowych nacierającego uparcie wroga, prawie ostatni schodzi z pola walki, swoim męstwem chroniąc żołnierzy od bardzo możliwego popłochu i bezładu. W ogóle kpt. Uldanowicz we wszystkich wypadkach znajduje się zawsze w najbardziej zagrożonych miejscach i swoją umiejętnością, dużą odwagą i przykładem z bardzo średniego wyrobił się w tak ciężkich warunkach na dowódcę o bardzo dużej wartości bojowej [mjr Witold Wartha, dowódca pułku].
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., był p.o. dowódcy III baonu 72 pp (1923). Awansowany 1 lipca 1923 r. na mjr. piech., był kwatermistrzem pułku (1924). W 1928 r. dowodził III baonem 74 pp. Co najmniej od 1932 r. komendant PKU/KRU Lublin-Miasto.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
Księga chwały piechoty, Warszawa 1937-1939; „Monitor Polski” nr 178/1937; S.M. Przybyszewski, 72 Pułk Piechoty im. pułkownika Dionizego Czachowskiego, Pruszków 2003; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.