Urodził się 1 sierpnia 1894 r. w Czarnej pow. Ropczyce. Syn Roberta i Eugenii z Kobosowiczów. Brat Stanisława (zob.) i Tadeusza Józefa (zob.).
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w szpitalu polowym I Brygady, uzyskując stopień sierż.
Od 1918 r. w WP. W stopniu chor. pełnił służbę w Baonie Strzelców Ziemi Ropczyckiej, a potem w 18 pp. W jego składzie uczestniczył w walkach z bolszewikami. W 1919 r. mianowany ppor. piech.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. był oficerem 10 pp. Awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. piech., do lata 1935 r. służył w 10 pp. W 1927 r. był oficerem PW. 1 stycznia 1931 r. otrzymał stopień mjr. piech. Sprawował funkcję dowódcy I baonu. Wiosną 1939 r. był oficerem sztabu Lwowskiej Brygady Obrony Narodowej.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Po kapitulacji załogi Lwowa (22 września) dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 12/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; W. Wysocki: 10 Pułk Piechoty 1918-1939, Warszawa 1997.