Jan Nepomucen Ustasiak

Urodził się 29 października 1897 r. w Bonikowie koło Kościana. Syn Jana i Marii ze Stróżyńskich.

Ukończył szkołę powszechną, a następnie kształcił się w zakresie akcyz i monopoli państwowych.

W czasie I wojny światowej powołany do armii niemieckiej.

Od 30 grudnia 1918 r. brał udział w powstaniu wielkopolskim. Dowodził plut. 1 komp. I Ochotniczego Baonu Kościańskiego. Później walczył z bolszewikami. Po zakończeniu wojny przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 stycznia 1923 r. mianowany ppor. rez. piech.

W niepodległej Polsce mieszkał w Koźminie. Pracował jako urzędnik skarbowy.

Podczas II wojny światowej mieszkał w Miasteczku Krajeńskim (do 1944 r.), a potem w Pile.

Po wojnie pracował jako inspektor akcyz i monopoli państwowych w Zakładach Mleczarskich w Pile.

Należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.

Znajdował się pod obserwacją komunistycznego aparatu bezpieczeństwa.

Zmarł 6 lutego 1995 r. w Szczecinie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Centralnym kwat. 73A

Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty (od 1931 r.) z Mieczysławą Mikołajewską, miał córkę Ludmiłę (24 XII 1931-9 V 2015) zamężną Zawrotną i Miłkę oraz synów Zbigniewa Kazimierza (3 III 1933-29 XII 2015), Mieczysława Andrzeja (ur. 1936), działacza NSZZ „Solidarność”, prześladowanego przez komunistów, i Ryszarda (4 III 1939-11 I 1992).