Bojownikom niepodległości

Jan Oberg

(1893–po 1937)

Jan ObergUrodził się 7 kwietnia 1893 r. w Warszawie. Syn Arkadiusza i Jadwigi z Borejszów.

Należał do Związku Strzeleckiego, a od 1913 r. także sekcji urzędniczej Związku Walki Czynnej w Warszawie ps. „Borgjasz”. Latem 1914 r. uczestniczył w kursie instruktorskim w krakowskich Oleandrach.

Po wybuchu I wojny światowej od 3 sierpnia 1914 r. w oddziale strzelców Józefa Piłsudskiego. 6 sierpnia w składzie IV plut. 1 Kompanii Kadrowej Strzelców wyruszył na front. Od 16 sierpnia w Legionach Polskich. Ranny 19 września 1914 r. pod Nowym Korczynem. Dodatkowo zarażony tyfusem, został zwolniony z LP. W grudniu 1914 r. wyjechał do Pragi na rekonwalescencję, stamtąd do Niemiec, gdzie (jako poddany rosyjski) został aresztowany.

Do niepodległej Polski powrócił w roku 1919 r. Wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie z Rosją bolszewicką 1919–1920. Po wojnie przeniesiono go do rezerwy. Zamieszkał w Warszawie. Pracował kolejno: w fabryce Lilpopa, w Urzędzie Miar, od roku 1925 w Państwowym Monopolu Spirytusowym w Warszawie.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

J.M. Majchrowski, Pierwsza Kompania Kadrowa. Portret oddziału, Kraków 2014; „Monitor Polski” 1937, nr 64.