Urodził się 11 lipca 1901 r. w Warszawie. Syn Stanisława Jana, przemysłowca, i Stefanii Joanny z Jaworowskich.
Podczas I wojny światowej w POW.
W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Mianowany 1 lipca 1921 r. ppor. piech., służył w 12 pp. Awansowany 1 lipca 1923 r. na por. piech., był oficerem 36 pp (1924) i 3 psp (1928). Co najmniej od 1932 do 1935 r. w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych/Centrum Wyszkolenia Czołgów i Samochodów Pancernych. Awansowany 1 stycznia 1936 r. na kpt. br. panc., wiosną 1939 r. był dowódcą komp. szkolnej 12 baonu pancernego.
Podczas kampanii 1939 r. był zastępcą dowódcy 12 baonu czołgów. Po agresji sowieckiej z baonem 18 września przeszedł do Rumunii, gdzie został internowany. Potem przedostał się na zachód. Służył w Polskich Siłach Zbrojnych, awansując na mjr. br. panc.
Po wojnie i demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii.
Zmarł 17 sierpnia 1982 r. w Londynie i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 176.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
„Monitor Polski” nr 258/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.