Jan Okupski

Urodził się 7 grudnia 1897 r. we Włocławku. Syn Konstantego, przedsiębiorcy, i Marianny z Kraińskich.

W roku 1914 ukończył gimnazjum we Włocławku, gdzie zdał maturę.

Podczas I wojny światowej w Legionach Polskich. Przydzielony do Baonu Uzupełniającego kpt. Andrzeja Galicy. Od maja 1915 r. pełnił służbę w 4 Pułku Piechoty III Brygady LP. Wobec ciężkiej choroby został zwolniony z Legionów.

W czerwcu 1916 r. zorganizował we Włocławku plut. Polskiej Organizacji Wojskowej i został jego komendantem ps. „Łukasiński”. Potem był komendantem szkoły podoficerskiej i instruktorem w szkole podchorążych. W lutym 1917 r. aresztowany przez Niemców, zdołał zbiec i powrócić do 4 pp LP. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. internowany w Szczypiornie. 26 listopada 1917 r. podjął służbę w Polskiej Sile Zbrojnej. Ukończył Szkołę Podchorążych (klasa „B”) oraz kurs w Szkole Mierniczej. W listopadzie 1918 r. uczestniczył w akcji rozbrajania Niemców.

W niepodległej Polsce od 11 listopada 1918 r. służył Wojsku Polskim. Walczył w wojnie z Rosją bolszewicką lat 1919–1920. Dowodził plut. żandarmerii polowej. 25 sierpnia został ranny. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 26 pp. W latach 1923–1925 był uczniem w Oficerskiej Szkole Topograficznej. Po jej ukończeniu, 1 lipca 1925 r.  awansowany na stopień kpt. geogr.. Podjął służbę w Wojskowym Instytucie Geograficznym. Był kierownikiem grupy triangulacyjnej. 19 marca 1937 r. awansowany na stopień mjr. geogr. W grudniu 1933 r. rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej i 27 czerwca 1934 r. otrzymał dyplom inżyniera geodety.

Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wywieziony na podstawie listy nr 022/3 z 9 kwietnia 1940 r., zamordowany w lesie katyńskim.

Żonaty z Heleną z Piszczatowskich, syn – Wojciech.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i złotym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie awansował na ppłk. (2007).