Urodził się 20 czerwca 1890 r. w Łodzi. Syn Pawła i Marii z Maciejewskich.
Członek Narodowego Związku Robotniczego ps. „Oskierko”. W 1915 r. został internowany przez Niemców.
Od 11 listopada 1918 r. w policji. Awansowany 12 czerwca 1919 r. na st. przodownika, do 1927 r. między innymi był funkcjonariuszem w V komisariacie w Łodzi. Z dniem 1 lipca 1928 r. otrzymał stopień aspiranta. W okresie od 14 sierpnia do 20 września 1928 r. zastępca kierownika komisariatu w Kaliszu. Od 19 czerwca 1931 r. sprawował funkcję kierownika wydz. śledczego oraz zastępcy komendanta powiatowego policji w Piotrkowie. Po 1933 r. awansował na podkomisarza.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 033/1 z 16 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na komisarza.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 2, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 258/1933.