Urodził się 24 września 1897 r. w Warszawie. Syn Kazimierza i Stanisławy z Kramarkiewiczów.
Podczas I wojny światowej od 6 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Przydzielony do II baonu 3 pp LP, potem w szeregach III baonu 2 pp LP. Ciężko ranny w bitwie pod Mołotkowem (29 października 1914), do 9 listopada 1915 r. leczył się w szpitalu. Superarbitrowany i zwolniony z Legionów. Ponownie wstąpił w ich szeregi w grudniu 1916 r. Przydzielony do służby werbunkowej w Płocku, a potem w Krajowym Inspektoracie Zaciągu.
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. od września podjął służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym. W stopniu kpr. był żołnierzem 1 komp. uzupełniającej. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza, a potem w Talaborfalva, Taraczköz i Huszt. Zwolniony 7 sierpnia 1918 r.
W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. W maju 1919 r. służył w 1 komp. telegraficznej DOGen w Kielcach. Po wojnie z Rosją bolszewicką lat 1919–1920 w rezerwie. Zamieszkał w Zawierciu. Pracował jako urzędnik.
Zmarł po 1938 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Zarządzenie prezydenta z 27 VI 1938.