Urodził się 25 maja 1896 r. w Górnej Wsi koło Myślenic. Syn Michała i Reginy z d. Proszek.
Podczas I wojny światowej od 26 sierpnia 1914 r. służył w Legionach Polskich. W szeregach 11 komp. 2 Pułku Piechoty LP w stopniu szer. Walczył w kampanii karpackiej, besarabskiej, bukowińskiej i wołyńskiej. Chory, od 10 stycznia 1916 r. leczył się w szpitalu. Po rekonwalescencji, w październiku przydzielony do Kompanii Uzupełniającej nr 2. Następnie w służbie werbunkowej w Grójcu. W marcu 1917 r. powrócił do 11 komp. 2 Pułku Piechoty II BrygadyLP. Awansował na stopień st. szer.
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. od września podjął służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szeklencze.
Zwolniony, został wcielony do armii austro–węgierskiej. Służył w 14 pp, w szeregach którego dostał się do niewoli.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał w Myślenicach. Pracował jako szewc. Uzyskał zaopatrzenie na podstawie dekretu prezydenta z 13 stycznia 1936 r. Należał do Związku Legionistów Polskich.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
J. Dunin–Brzeziński, Rotmistrz Legionów Polskich. Wspomnienia z lat 1914–1919, Pruszków [2004]; „Monitor Polski” 1932, nr 167.