Urodził się 24 czerwca 1890 r. w Jaśle. Syn Andrzeja i Marianny z Habermannów. Brat Antoniego (zob.).
Należał do Organizacji Młodzieży Niepodległościowej. W listopadzie 1909 r. należał do współzałożycieli Oddziału Ćwiczebnego (tajnego skautingu) im. hetm. Stanisława Żółkiewskiego w Sanoku.
Po wybuchu I wojny światowej w grupie 31 ochotników dowodzonych przez dr. Tadeusza Bierczyńskiego 25 sierpnia 1914 r. wymaszerował z Wieliczki do Krakowa, gdzie wstąpił do Legionów Polskich. Od 1 września 1914 do 1 maja 1916 r. służył w oddziale telefonicznym Komendy Legionów, uzyskując stopien plut. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. od września podjął służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym w oddziale telefonicznym. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków na Węgrzech. W kwietniu zbiegł z bratem Antonim z obozu, przedostał się do Warszawy, gdzie wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. Ukończył kurs telefoniczny. W listopadzie 1918 r. uczestniczył w akcji rozbrajania okupantów
W niepodległej Polsce służył w Wojsku Polskim. Zmarł 20 stycznia 1920 r. w Wadowicach na grypę.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908–1914, Warszawa 1935; „Monitor Polski” 1938, nr 64.