Urodził się 24 marca 1894 r. w Nienadówce koło Sokołowa Małopolskiego. Syn Andrzeja i Agnieszki z Chorzępów. Pracował w rodzinnym młynie. Od roku 1911 należał do Drużyny Polowej „Sokoła” w Sokołowie Małopolskim.
Po wybuchu I wojny światowej, od sierpnia 1914 r. służył w Legionach Polskich, w 14. komp. IV baonie 2 Pułku Piechoty II Brygady LP, uzyskując stopień kpr. Później zdegradowany i przeniesiony do oddziału karabinów maszynowech 3 Pułku Piechoty II Brygady LP. 10 czerwca 1915 r. został ciężko ranny pod Łużanami na Bukowinie, utracił lewą nogę. W maju 1916 r. leczył się w szpitalu Leopoldinum w Wiedniu. Od kwietnia 1917 do 13 maja 1918 r. w Domu Rekonwalescentów w Kamieńsku.
W niepodległej Polsce, na początku lat 20. zorganizował linię autobusową Rzeszów – Głogów Małopolski, potem również do Raniżowa. Mieszkał w Głogowie Małopolskim. Był właścicielem hurtowni tytoniu w Biłgoraju, dzierżawił też dwa pensjonaty w Zakopanem („Szałas” przy ul. Kasprusie i „Góralka” przy ul. Chramcówki). Należał do Związku Legionistów Polskich w Rzeszowie (Koło „Trzeciaków”).
Po kampanii wrześniowej 1939 r. brał udział w konspiracji w szeregach Armii Krajowej. Prowadził przedsiębiorstwo transportowe. Woził do niemieckiego obozu jenieckiego i pracy przymusowej w Pustkowie żywność, najczęściej worki z jarzynami, a wywoził listy i grypsy, które przekazywał rodzinom więźniów.
Po wojnie pracował jako taksówkarz. Jego Warszawa M-20 nosiła boczny numer 22.
Zmarł w roku 1962, został pochowany na Cmentarzu Pobitno w Rzeszowie.
Żonaty z Marią Matejską (rozstrzelana przez Niemców w 1942), córki Janina (*8 lipca 1925) i Stanisława (*22 maja 1930). Po śmierci Marii ożenił się z Eleonorą N., z którą miał córkę Teresę.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” 1931, nr 111; Nienadówka – moja mała ojczyzna, https://nienadowka.jimdofree.com/jan-ozog-legionista/ (dostęp 6 stycznia 2021); VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.