Bojownikom niepodległości

Jan Paweł Fabiański

(1899–1975)

Urodził się 23 marca 1899 r. w Stryju. Syn Jana i Józefy z Bielawskich.

W czasie I wojny światowej w stopniu szer. od 17 stycznia 1917 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 baterii 1 part LP.

Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. pozostał w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) 17 lutego został internowany przez Austriaków. 31 lipca uwolniony.

Od 1 listopada 1918 r. w stopniu ogn. w POW w Radzyminie.

W okresie od 1 do 22 lutego 1919 r. w stacji zbornej artylerii w Krakowie. 22 lutego przydzielony do baterii zapasowej 5 pac, 3 września mianowany ppor. art. W baterii tej służył do 27 kwietnia 1920 r. Następnie (28 kwietnia-31 lipca) przebywał na kursie instruktorów czołgów. Po jego ukończeniu przydzielony do 1 pczołgów. 1 stycznia 1921 r. awansował na por. art.

Absolwent kursu dowódców komp. w Rembertowie (6 marca–29 października 1921). Następnie aż do 18 listopada 1932 r. w 1 pczołgów (13 kwietnia–15 czerwca 1922 w kadrze zapasowej, 16 listopada 1922–23 maja 1923 oddział szkolny). Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 1 stycznia 1931 r. awansował na kpt. piech. Od 19 listopada 1932 r. w 58 pp. Z dniem 31 lipca 1936 r. przeniesiony do rezerwy.

Podjął służbę w Policji Państwowej. W 1937 r. posiadał stopień nadkomisarza. Służył w komendzie powiatowej w Samborze.

Zmarł w 1975 r. w Radomiu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu św. Wacława.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Wandą Medwecką.

Źródła

„Monitor Polski” nr 93/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.