Urodził się 5 listopada 1896 r. w Warszawie. Syn Jana i Wandy z Żakiewiczów.
W 1915 r. ukończył szkołę techniczną w rodzinnym mieście. Następnie pracował jako urzędnik.
W czasie I wojny światowej w POW ps. „Jasieńczyk”.
Od 10 listopada 1918 r. w WP. Służył w 3 szw. 4 puł. Do 13 czerwca 1919 r. walczył z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim. Od 13 czerwca 1919 do 31 stycznia 1920 r. kształcił się w szkole podoficerskiej w Dęblinie, a następnie w Szkole Podchorążych w Warszawie. Od 10 lutego w 61pp. 7 kwietnia mianowany ppor. piech. Od czerwca jako dowódca 2 komp. 61 pp walczył z bolszewikami. Ciężko ranny 13 października.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 października 1921, 2 sierpnia 1922 r. został przeniesiony do 67 pp. Od 1 stycznia 1923 r. był archiwistą w Biurze Historycznym Sztabu Generalnego, zaś od 17 stycznia kierownikiem kancelarii. 15 września 1933 r. został referentem, zaś 1 lipca 1936 r. oficerem do zleceń komendanta Wojskowego Biura Historycznego. Awansowany 19 marca 1938 r. na rtm. adm.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, i srebrnym Krzyżem Zasługi.
„Monitor Polski” nr 179/1931, 23/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; A. Tuliński, Oficerowie Biura Historycznego i Wojskowego Biura Historycznego w latach 1922-1939 (część 2), „Przegląd Historyczno-Wojskowy” nr 2/2020.