Bojownikom niepodległości

Jan Stanisław Broda

(1887–1939)

Jan Stanisław BrodaUrodził się 18 października 1888 r. we Wrzawach pow. Tarnobrzeg. Syn Jana i Katarzyny z d. de Ville. Brat Józefa (zob.). W latach 1903-1911 kształcił się w Gimnazjum im. Arcyksięcia Rudolfa w Brodach. Od 1911 r. studiował na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Członek Drużyny Bartoszowej w Starych Brodach. Od 1 września 1912 r. należał do Zw. Strzeleckiego w Podgórzu, działał też w tej rganizacji w Tarnobrzegu. W czasie I wojny światowej od 4 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Służył w 4 komp. V baonu 1 pp LP. W grudniu chory, leczył się w szpitalu w Teplicach. Od stycznia 1915 r. pełnił służbę w rachunkowości I Brygady. 1 maja 1916 r. został oddelegowany jako reprezentant Legionów przy dyrekcji austriackich kolei państwowych w Radomiu. 1 maja 1917 r. skierowany do armii austro-węgierskiej, ukończył szkołe oficerów rezerwy w Radymnie. Następnie dowodził plut. w 40 pp na froncie w Albanii, a od czerwca 1918 r. na froncie włoskim. Od 1 listopada 1918 r. w WP. W stopniu pchor. był instruktorem gospodarczym w 5 pp leg. Uczestnik odsieczy Lwowa, a następnie walk z Ukraińcami na terenie Małopolski Wschodniej. Ukończył kurs oficerów kasowych i 16 lutego 1919 r. został oficerem kasowym w I baonie 5 pp leg. 1 marca 1919 r. mianowany ppor. gosp. Od 1 czerwca był oficerem kasowym III baonu tego pułku. Brał udział w walkach z bolszewikami. Od 15 marca 1921 r. oficer kasowy w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym nr I Warszawie. Zweryfikowany jako kpt. gosp. z 1 czerwca 1919, służył w 5 pp leg. Był oficerem kasowym (1923, 1924), od 21 października 1926 r. oficer gospodarczy pułku. Przeniesiony do korpusu oficerów piechoty, dowodził 7 komp., następnie był adiutantem I baonu i referentem mobilizacyjnym 5 pp leg. Od 1 sierpnia 1931 r. referent w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych. 31 sierpnia 1933 r. został przeniesiony w stan spoczynku. Był kierownikiem kancelarii Sądu Honorowego Krzyża i Medalu Niepodległości. Członek Zw. Legionistów Polskich, LOPP, Tow. Popierania Budowy Szkół Powszechnych, należał do Obozu Zjednoczenia Narodowego. W 1939 r. zmobilizowany do WP, objął stanowisko dowódcy 2 komp. baonu sztabowego Naczelnego Dowództwa. Poległ 17 września 1939 r. pod Mszańcem koło Kopyczyniec lub koło Trmbowli. Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 18/1931, 179/1931
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich t. I, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Drużyny Bartoszowe 1908-1914, Lwów 1939; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 18/1931, 179/1931; Z. Puchalski, T. Wawrzyński, Krzyż i Medal Niepodległości, Warszawa 1994; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; B. Szwedo, Słownik Legionistów Tarnobrzeskih t. I, Tarnobrzeg 2014.