Urodził się 14 kwietnia 1899 r. w Jeziernej, Tarnopolskie. Syn Jana i Marii z Kleinbergerów.
Członek Drużyn Bartoszowych.
W czasie I wojny światowej od 1917 r. w armii austro-węgierskiej. Należał też do POW.
Od 1919 r. w WP. Służył w Ekspozyturze Oddz. II Sztabu Generalnego. Z dniem 1 czerwca 1920 r. mianowany ppor. piech.
Awansowany 1 czerwca 1921 na por. piech., służył w 11 pp (1923 r.), po czym co najmniej od 1924 do 1935 r. w 26 pp. Przeniesiony do służby administracyjnej, 19 marca 1939 r. awansował na kpt. adm. Był wówczas kierownikiem referatu uzupełnień KRU Lwów Powiat.
Podczas kampanii 1939 r. uczestniczył w obronie Lwowa. Po kapitulacji załogi (22 września) dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.