Jan Ujczak

Urodził się 1 stycznia 1898 r. we wsi Osielec koło. Jordanowa. Syn Franciszka, rolnika, i Bronisławy z Drabów.

Uczył się w gimnazjum w Krakowie.

Po wybuchu I wojny światowej, od 4 sierpnia 1914 r. w oddziale strzelców J. Piłsudskiego, następnie w Legionach Polskich. Służył w 3 komp. VI baonu 1 pp I Brygady LP. Po ukończeniu kursu karabinów maszynowych, w marcu 1915 r. został przydzielony do okm 1 pp LP. Był dwukrotnie ranny; 22 października 1915 r. w bitwie pod Kuklami oraz 30 sierpnia 1916 r. nad Stochodem. W kwietniu 1917 r.  przydzielony do oddziału sztabowego I Brygady. Potem służył w 3 pp LP.

W niepodległej Polsce, od listopada 1918 r. podjął służbę w Wojsku Polskim. Uczestnik odsieczy Lwowa i dalszych walk z Ukraińcami. Ciężko ranny 23 maja 1919 r. pod Mikołajewem, leczył się w szpitalu we Lwowie. Awansował do stopnia plut. Po rekonwalescencji, 27 lipca został przydzielony do kompanii przybocznej Naczelnego Wodza, w składzie którórej brał udział w wojnie z Rosją bolszewicką 1919–1920. 20 grudnia 1919 r. awansował do stopnia sierż. Wyróżnił się w bitwie warszawskiej; podczas natarcia na Mińsk Mazowiecki (17 sierpnia 1920), przyczynił się do zdobycia wsi Duchnów. Zupełna pogarda śmierci i nadzwyczajna sumienność czynią z niego jednego z najlepszych bojowych podoficerów kompanii przybocznej NW – napisano we wniosku na order Virtuti Militarii. Po wojnie podoficer zawodowy WP. Do roku 1924 pełnił służbę w kompanii przybocznej Prezydenta RP, następnie służył w 1 dak. Później pełnił służbę w oddziale sztabowym DOK nr I, Komendzie m. Warszawy, ponownie w 1 dak, w filii 1 Szpitala Okręgowego i ponownie w 1 dak. W roku 1931 posiadał stopień st. ogn. Awansował do stopnia tyt. chor. 31 marca 1939 r. przeniesiony został w stan spoczynku.

Po wybuchu II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w ZWZ/AK. Zmarł 8 stycznia 1944 r. w Warszawie, gdzie został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kwat. B–5.

Żonaty ze Stanisławą Ruszkowską, miał córki: Marię (22 VII 1926 – 25 III 1945), która zginęła podczas działań wojennych, i Irenę (ur. 16 III 1928).

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.