Bojownikom niepodległości

Jan Urbańczyk

1896–1940

Urodził się 7 lutego 1896 r. w Cielnicach. Syn Józefa i Anny z Radwańskich. Brat Jakuba (zob.).

Uczestnik powstań śląskich.

Od 24 czerwca 1922 r. funkcjonariusz Policji Województwa Śląskiego. Początkowo służył w pow. rybnickim, a potem pszczyńskim: w 1931 r. posiadał stopień st. posterunkowego. Służył na posterunku w Pawłowicach (do 3 stycznia 1934 r.), był komendantem posterunku w Goczałkowicach (do 28 stycznia 1935 r.). 29 stycznia przeniesiony na Posterunek Oficerski w Pszczynie.

Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.

Wywieziony na podstawie listy nr 05/4 z początku kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.

Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP.

Źródła

Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 2, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 260/1931.