Urodził się 23 grudnia 1891 r. w Chodowie pow. Miechów. Syn Stanisława i Marianny z Borkowskich.
W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej.
Od 4 listopada 1917 r. w I Korpusie Polskim w Rosji. 30 czerwca 1918 r. zdemobilizowany, od 20 lipca należał do POW ps. „Olszewski”.
Od listopada 1918 r. w Policji Komunalnej, a od 1 lipca 1919 r. – w Policji Państwowej. Służył w Stopnicy i na posterunku w Chmielniku. Co najmniej od 1932 r. do wojny funkcjonariusz w komendzie powiatowej w Busku-Zdroju. Uzyskał stopień st. przodownika.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 033/1 z 16 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 292/1933.