Urodził się 22 grudnia 1883 r. we wsi Ręczaje pow. Radzymin. Syn Stanisława, robotnika.
Ukończył dwie klasy szkoły miejskiej w Warszawie. Po 1900 r. pracował jako subiekt w kantorze Kolei Nadwiślańskiej.
Od 1904 r. w PPS ps. „Szary”. Zajmował się kolportażem nielegalnej literatury i agitacją. Od 1905 r. należał do Praskiego Koła Bojowego Organizacji Spiskowo-Bojowej PPS. Brał udział w nieudanym zamachu na generał-gubernatora Konstantina Maksymowicza (19 maja), w akcji ekspropriacyjnej na kasę powiatową w Opatowie (5/6 sierpnia), w zamachach na prowokatorów Ochotę i Przybylskiego. 18 sierpnia aresztowany przez władze rosyjskie, został osadzony na Pawiaku. 26 września skazany na zesłanie, wobec amnestii 3 listopada uwolniony. Wznowił działalność w Organizacji Techniczno-Bojowej PPS. Aresztowany 24 grudnia pod zarzutem przynależności do niej i przechowywania broni, został uwięziony w warszawskiej cytadeli. W marcu 1906 r. skazany administracyjnie na pięć lat zesłania do Kraju Narymskiego. Wobec prowadzonego śledztwa do końca czerwca był więziony w Warszawie.
W niepodległej Polsce mieszkał w Wołominie. Pracował jako urzędnik w PKP.
Zmarł po 1938 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 177/1938; J. Pająk, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987.