Jan Władysław Bracki

Urodził się 27 maja 1892 r. w Poznaniu. Syn Franciszka, stolarza, i Marii ze Smarzyńskich. Ukończył szkołę średnią w Poznaniu, po czym uzyskawszy stypendium Tow. im. K. Marcinkowskiego studiował architekturę, a potem sztukę dramatyczną u M. Reinhardta w Berlinie. Współzałożyciel harcerstwa w Poznaniu. Członek tow. samokształceniowego „Iskra”, uczestniczył w pracy oświatowej na wsi. Był aresztowany przez Niemców. Od sezonu 1913-1914 pracował jako artysta dramatyczny w Teatrze Polskim w Poznaniu. Uczestnik powstania wielkopolskiego. Zorganizował teatr objazdowy dla celów propagandy antyniemieckiej w Poznańskim i na Pomorzu. Od grudnia 1919 do lata 1921 i od marca 1922 do końca sezonu w 1924 r. występował w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, w Teatrze Polskim w Warszawie (1924-1925), następnie ponownie w Krakowie i od 1927 r. w Teatrze Polskim w Poznaniu. Jesienią 1931 r. zorganizował teatr objazdowy pod nazwą Teatr Poznański i został jego dyrektorem. Wsezonie 1932-1933 występował w Teatrze Nowym w Poznaniu, a w trakcie sezonu 1933-1934 został kierownikiem artystycznym Teatru Narodowego w Toruniu. Od 1934 r. był dyrektorem Teatru Ziemi Pomorskiej (b. Teatr Narodowy) w Toruniu. Podczas II wojny światowej mieszkał w Warszawie. Pracował jako dozorca w biurze budowlanym, uczył na tajnych kompletach. Od 1943 r. ukrywał się w Świdrze i Mlądzu. W 1944 r. przez krótki okres czasu współpracował z Teatrem WP w Lublinie. Na początku kwietnia 1945 r. powrócił do Torunia. Zorganizował Teatr Ziemi Pomorskiej i do 12 października 1945 r. był jego pierwszym dyrektorem. Od marca do czerwca 1946 r. współpracował z Teatrem Miejskim we Wrocławiu, następnie był aktorem scen warszawskich:w latach 1946-1949 w Teatrze Polskim, następnie w Teatrze Narodowym (w latach 1955-1957 także w Teatrze Współczesnym). Od 1 stycznia 1965 r. na emeryturze. Grywał amantów, a potem postacie charakterystyczne. W 1926 r. wystąpił w filmie „Cyganka Aza”, w l. 30. współpracował jako reżyser słuchowisk z rozgłośniami Polskiego Radia w Toruniu i Poznaniu. Zmarł 29 maja 1970 r. w Warszawie. Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał ponownie złoty Krzyż Zasługi. Żonaty (od 22 I 1918) z Lucjaną Krystek, a potem ze Stefanią z Wróblewskich Szymańską..