Jan Władysław Lemański

Urodził się 24 czerwca 1897 r. w Warszawie. Syn Wincentego i Eugenii.

W czasie I wojny światowej od 28 sierpnia 1915 r. w Legionach Polskich ps. „Włostowski”. Służył w 4 szw. 1 puł LP. Awansował na st. uł. Ranny 3 lipca 1916 r. pod Optową.

Od 1918 r. w WP. Mianowany 1 marca 1919 r. ppor. kaw., został przydzielony do 1 pszwol. 26 sierpnia przeniesiony do Oddz. Informacyjnego DOGen Warszawa, a 19 listopada do Oddz. II dowództwa Frontu Litewsko-Białoruskiego.

Od 1921 r. pomocnik attaché wojskowego w Helsinkach. W czerwcu 1921 r. w 3 puł. Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 czerwca 1919, w 1923 r. był pomocnikiem attaché wojskowego w Rydze. Co najmniej od 1924 do 1928 r. w 3 puł. Od 5 listopada 1928 r. w 11 puł. 3 lutego 1931 r. przydzielony na pięciomiesięczny kurs obserwatorów lotniczych w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie. 23 marca 1932 r. został oficerem ordynansowym w DOK nr VI we Lwowie. 11 kwietnia 1933 r. przeniesiony do 14 puł. 30 marca 1934 r. oddany do dyspozycji dowódcy OK nr VI, po czym 31 lipca przeniesiony w stan spoczynku.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej. Był członkiem Organizacji Wojskowej – Zbrojne Pogotowie Narodu „Miecz i Pług”, a potem należał do AK. Brał udział w powstaniu warszawskim. Walczył na Starym Mieście w szeregach  Zgrupowania „Sienkiewicz” oraz baonu AK „Gozdawa”.

Poległ 20 sierpnia 1944 r. podczas bombardowania lotniczego. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie kwat. B-8.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i fińskim orderem Białej Róży 5 kl.