Janina Browińska z Apeltów

Urodziła się 21 października 1889 r. w Częstochowie. Córka Hipolita i Wandy z Czerwonków. Początkowo uczyła się na pensji w Częstochowie. Należała do „Petu”; zorganizowała strajk szkolny. Następnie przeniosła się do Warszawy, gdzie ukończyła Wyższe Kursy Kurmanowej. Tam należała do Narodowego Zw. Robotniczego. Pracowała w tajnych kompletach Polskiej Macierzy Szkolnej oraz w uniwersytetach ludowych. Wyjechała do Lwowa i podjęła studia na Wydz. Filozoficznym tamtejszego uniwersytetu; uzyskała absolutorium. W okresie studiów należała do „Zetu” i „Koła Braterskiego”. Przewodniczyła skautkom im. E. Orzeszkowej, była prezesem Zw. Polskiego Tow. Akademickiego „Ogniwo”. Należała do Drużyn Bartoszowych – była skarbnikiem ich Rady Naczelnej. Uczestniczyła w przewożeniu nielegalnej literatury przez granicę rosyjską. Podczas I wojny światowej w latach 1916-1919 prowadziła pracę oświatową i samarytańską na Kijowszczyźnie. Następnie do 1920 r. członek zarządu i kierowniczka szkoły Tow. Pomocy dla Dzieci Kresowych. Od 1920 r. pracowała w Polskim Białym Krzyżu i PCK. Po wojnie pracowała jako nauczycielka w szkołach średnich. Od 1928 r. była nauczycielką biologii w gimnazjum Polskiej Macierzy Szkolnej w Gdańsku. Tam też sprawowała funkcję sekretarza komisji odczytowej Polskiej Macierzy Szkolnej i od 1934 r. była przewodniczącą oddziału PCK. Po II wojnie światowej od 1945 r. była nauczycielką w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku-Wrzeszczu. Dalsze jej losy są nieznane. Odznaczona Medalem Niepodległości. Zamężna z N. Browińskim.