Janina Felicja Grudzińska

Urodziła się 22 czerwca 1904 r. w Winnicy. Córka Kazimierza i Jadwigi z Gabellów.

Ukończyła polską szkołę handlową w Rumunii.

W latach 1918-1919 należała do POW w Humaniu ps. „Giżanka”. Była więziona przez bolszewików. Uwolniona, wyjechała do Warszawy.

Studiowała śpiew u prof. Marii Sobolewskiej w Warszawie oraz w Paryżu.

Śpiewaczka operowa. W styczniu 1927 r. występowała w warszawskim teatrze „Music-Hall”. Przez pięć sezonów (od 1929 r.) śpiewała w operze warszawskiej, ponadto występowała w teatrach warszawskich: „Morskie Oko” (1931-1932), „Qui pro Quo” (1932), „8.30” (1933), „Wielka Operetka” (1933-1934), a także w kinie „Majestic”i kabarecie „Femina”, „Operetce Korolewicz-Waydowej” i „Wielkiej Rewii”. Śpiewała na scenach w Sofii, Belgradzie, Zagrzebiu, Rydze. Grała w filmach (m.in. główne role w „Puszczy” oraz w „Pałacu na kółkach”).

Uprawiała strzelectwo sportowe. W 1926 r. zdobyła I nagrodę na konkursie strzeleckim Polskiego Tow. Łowieckiego, a w 1927 r. została mistrzynią Warszawy w strzelaniu z broni małokalibrowej.

Mieszkała w Warszawie.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. opuściła kraj i wraz z mężem przez Włochy dotarła do Francji.

Tam wstąpiła do WP. Z rozkazu Naczelnego Dowództwa pozostała w południowej Francji, gdzie była kierowniczką grupy wywiadu i przerzutu łączników oraz tajnych materiałów do i z Hiszpanii.

Po wojnie zamieszkała w Wlk. Brytanii.

Zmarła 30 września 1982 r. w Londynie i została pochowana na tamtejszym Cmentarzu Gunnersbury.

Odznaczona orderem Polonia Restituta 5 (?) kl., Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, srebrnym Krzyżem Zasługi z mieczami i francuską Legią Honorową 5 kl.

Zamężna (od 1927 r.) z Jerzym Gaszyńskim, a potem z N. Czarnockim.