Bojownikom niepodległości

Janina Jakubowska z Łakińskich

(1893–po 1938)

Urodziła się 23 października 1893 r. w Miłosławiu pow. Września. Córka Jana i Teresy z Xiężopolskich.

Ukończyła gimnazjum Ludwiki w poznaniu.

Uczestniczyła w tajnym nauczaniu dzieci szkół powszechnych. Należała do Towarzystwa T. Zana. W 1912 r. utworzyła w Poznaniu I żeńską drużynę skautową im. E. Plater. W 1913 r. nawiązała kontakt z ruchem niepodległościowym w Krakowie i w listopadzie tego roku przy drużynie skautowej założyła tajną organizację oświatową. Kierowała drużyną i organizacją do 1917 r., tworząc filie w większych miastach Wielkopolski.

Członkini Grup Narodowych, później Młodej Polski.

Podczas powstania wielkopolskiego pracowała w dziedzinie aprowizacji wojsk powstańczych. W 1920 r. uczestniczyła w działalności okręgu wielkopolskiego PCK. Czynna w przygotowaniu do plebiscytu na Śląsku.

Pracowała jako nauczycielka w gimnazjum im. Dąbrówki.

W latach 1920–1929 opiekunka społeczna 18 komisji wydziału ubogich magistratu Poznania. Ponadto (w latach 1920–1924) przewodniczyła zarządowi nadzorującemu trzy instytucje opieki nad matkami i niemowlętami. Współorganizowała Przytulisko dla Niemowląt i Matek oraz Przytulisko dla Niemowląt na poznańskich Jeżycach.

W 1927 r. utworzyła w Wielkopolsce Demokratyczny Komitet Wyborczy Kobiet Polskich, zaś rok później w Poznaniu Związek Pracy Obywatelskiej Kobiet Polskich.

W latach 1927–1928 pracowała w „Pochodni”, organizując działalność kulturalno-oświatową wśród robotnic.

Zmarła po 1938 r.

Odznaczona Krzyżem Niepodległości i orderem Polonia Restituta 5 kl.

Zamężna z N. Jakubowskim.

Źródła

S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 218/1931.