Urodziła się 5 września 1899 r. w Pieńkówce w Rosji. Córka Mariana, lekarza, i Heleny z Popławskich.
Ukończyła szkołę średnią Zrzeszenia Rodziców i Nauczycieli w Kijowie (31 maja 1918 r.), po czym studiowała w Żeńskim Instytucie Medycznym w Piotrogradzie. W 1920 r. przyjechała z rodziną do Warszawy i kontynuowała studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim.
Jednocześnie pracowała jako urzędniczka w Zrzeszeniu Pracowników Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej i działała w jej sekcji opieki nad żołnierzami-ochotnikami.
Po zamążpójściu zamieszkała w Poznaniu, gdzie kontynuowała studia. Należała wówczas do Koła Medyków oraz „Bratniej Pomocy”. 27 listopada 1928 r. uzyskała dyplom lekarski.
Należała do Przysposobienia Wojskowego Kobiet, była lekarką na obozach letnich.
Podczas II wojny światowej zimą 1939 r. zamieszkała z rodziną w Krakowie. Pracowała w schronisku sierot wojennych SS. Urszulanek Czarnych w Rokicinach.
Brała udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK. Była instruktorką służby sanitarnej Wojskowej Służby Kobiet Obwodu AK Kraków.
Zginęła 17 stycznia 1945 r. podczas bombardowania Krakowa w mieszkaniu pacjenta przy ul. Pierackiego 5.
Odznaczona Medalem Niepodległości.
Była zamężna z N. Rakowskim, miała dwoje dzieci.
J.B. Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej t. 2, Warszawa 1999; „Monitor Polski” 1931, nr 287; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1938, Warszawa 1938; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1936, Warszawa 1936; Słownik uczestniczek walki o niepodległość Polski 1939-1945. Poległe i zmarłe w okresie okupacji niemieckiej, Warszawa 1988.