Bojownikom niepodległości

Janusz Górecki

(1893-po 1946)

Urodził się 8 grudnia 1893 r. w Soposzynie pow. Żółkiew. Syn Jana Zygmunta i Anny Marii z Procajłłowiczów.

W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Należał do niepodległościowej organizacji Polskie Kadry Wojskowe.

Od 3 listopada 1918 r. w stopniu pchor. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Walczył w składzie załogi sektora Góra Stracenia (odcinek III). Dowodził oddziałem lotnym. Po wyparciu przeciwnika z miasta wcielony do detachement rtm. Romana Abrahama.

Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 38 pp (1923), baonie szkolnym piechoty nr 10 (1924) i 1 pczołgów (1928). Awansowany 1 stycznia 1929 r. na mjr. piech., w 1932 r. służył w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych. Od wiosny 1934 r. dowodził 6 baonem czołgów i samochodów pancernych. W 1936 r. został dowódcą 5 baonu pancernego. 19 marca 1938 r. awansował na ppłk. br. panc.

Podczas kampanii 1939 r. był dowódcą broni pancernych Armii „Kraków”.  Podczas działań w połowie września dołączył do 10 BK Zmot., z którą po agresji sowieckiej 19 września przeszedł na Węgry. Następnie przedostał się do Francji. Tam w 1944 r. dowódcą Okręgu Zachodniego Polskiej Organizacji Walki o Niepodległość.

Zmarł po 1946 r.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.

Opublikował: Mój udział w walkach III dzielnicy Lwowa w listopadzie 1918 r., w: Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 2, Lwów 1936.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 258/1933
Źródła

L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 2, 3, Lwów 1936, 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; W. Steblik, Armia „Kraków” 1939, Warszawa 1975.