Urodził się 13 marca 1896 r. we wsi Radocza pow. Wadowice. Syn Józefa i Elżbiety.
W czasie I wojny światowej od 14 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Początkowo w 1 pp LP, następnie w 4 baterii II dyonu 1 part LP, walczącej w składzie I Brygady. Od 21 maja do 23 lipca 1917 r. był uczniem w szkole podchorążych artylerii przy 1 part LP.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w armii austro-węgierskiej.
Od 28 grudnia 1918 r. w WP. Mianowany ppor. art., służył w 12 pac. Od 29 grudnia 1919 do 14 lutego 1920 r. przebywał na kursie oficerów zwiadowczych w Rembertowie.
Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919 r., służył w 22 pap. Był odkomenderowany celem dokończenia studiów na Uniwersytecie Warszawskim (1923, 1924). Ukończył je, uzyskując magisterium. W 1928 r. pełnił służbę w 1 dyonie pociągów pancernych. Awansowany 1 stycznia 1930 r. na mjr. art., co najmniej od 1931 r. służył w 26 pal. Awansowany 19 marca 1937 r. na ppłk. art., wiosną 1939 r. był zastępcą dowódcy 5 pal. W lipcu został dowódcą 13 dak.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. walczył w składzie Kresowej BK (Armii „Łódź”). Dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny m.in. w oflagu II C w Woldenbergu. Uwolniony przez Armię Czerwoną 30 stycznia 1945 r., powrócił do kraju.
Zmarł 26 września 1948 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.
L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; „Monitor Polski” nr 132/1931; Z. Moszumański, Z. Kozak, Wojenne szkoły dla oficerów artylerii (1914-1921), Pruszków brw; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; P. Zarzycki, Artyleria konna w 1939 roku, Warszawa 2007.