Urodził się 13 września 1887 r. Syn Bolesława i Janiny. Brat Zofii Skowrońskiej (zob.) i Ludomira (zob.).
Podczas I wojny światowej od 13 września 1914 r. w Legionach Polskich. Ukończył szkołę podchorążych LP w Marmaros–Sziget i Kamieńsku (14 stycznia–14 maja 1915). Następnie służył w 5 szw. 1 puł LP. Brał udział w walkach na Lubelszczyźnie i Wołyniu. 23 listopada 1915 r. awansował na kpr., 2 października 1916 r. na wachm. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. internowany przez Niemców w obozie w Szczypiornie, gdzie był starszym obozu. Wobec niezłomnej postawy wywieziony do twierdzy w Werl. Jesienią 1918 r. uwolniony, powrócił do kraju.
W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim w 1 pszwol, po czym został adiutantem gen. Edwarda Rydza–Śmigłego, potem marsz. Józefa Piłsudskiego. Awansował do stopnia rtm. kaw. Uczestnik wojny z Rosją bolszewicką lay 1919–1920. Podczas ofensywy kijowskiej (kwiecień 1920) zaraził się tyfusem plamistym w Płoskirowie. Zmarł 23 maja 1920 r. w Żytomierzu. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Mińsku Mazowieckim sektor II.
Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości oraz awansował na mjr. kaw.
Dla Ciebie Polsko!, „Panteon Polski” nr 37/1927; „Monitor Polski” nr 300/1930; T. Piskorski, Wykaz poległych i zmarłych uczestników ruchu niepodległościowego Młodzieży Narodowej, Warszawa 1936.