Bojownikom niepodległości

Janusz Stanisław Francki

(1896–1983)

Urodził się 26 marca 1896 r. w Kutnie. Syn Władysława i Heleny ze Światopełk-Słupskich.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 2 pp LP.

Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919, należał do kadry Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu (1923, 1924). Następnie (1928) służył w 5 pp leg oraz w 1 pułku panc (1932) i 6 baonie czołgów i samochodów pancernych (1935). Awansowany 1 stycznia 1936 r. na kpt. br. panc., wiosną 1939 r. był wykładowcą w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie.

W 1946 r. jako mjr br. panc. zajmował stanowisko zastępcy dowódcy 3 pułku panc I Korpusu Polskiego.

Zmarł 15 grudnia 1983 w Santa Barbara, USA.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Aleksandrą Chrzanowską, miał synów Bohdana Józefa (12 III 1922-31 XII 2009), żołnierza AK, zmarłego w Kanadzie, oraz Janusza (ur. 24 III 1925), żołnierza ZWZ, więźnia obozu koncentracyjnego w Auschwitz, technika, zamieszkałego w Argentynie.

Źródła

„Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.