Urodził się 17 czerwca 1889 r. we Lwowie. Syn Ferdynanda i Wandy z Gostyńskich. Brat Mariana Stanisława (zob.).
Ukończył gimnazjum filologiczne we Lwowie (1907), po czym przez 9 semestrów studiował na Wydz. Filozoficznym uniwersytetów w Wiedniu i Krakowie.
Od 1901 r. członek organizacji niepodległościowej młodzieży „Pet”, a potem „Zarzewia”. Od 1909 r. należał do tajnej Armii Polskiej, zaś później do jawnych Polskich Drużyn Strzeleckich. W latach 1910-1911 członek Delegacji Okręgowej Legii Niepodległości w Krakowie oraz organizator Oddziałów Ćwiczebnych (skautingu) w tym mieście. Od 9 kwietnia 1911 r. komendant okręgu krakowskiego PDS ps. „Jerzy Gostyński”. Był członkiem Komendy Naczelnej (kierował komisją słownikową). Od 29 marca 1912 r. drużynowy III Krakowskiej Drużyny Skautowej im. Stefana Czarnieckiego. Członek komendy organizacji „Hufiec Święty” (1912 r.). Na pierwszym międzyzaborowym kursie instruktorskim PDS we Lwowie (29 czerwca-15 lipca 1912 r.) dowodził I plut. oraz sprawował funkcję wykładowcy. 15 lipca 1912 r. otrzymał najwyższy stopień w organizacji tj. pchor. Od 11 do 18 grudnia uczestniczył (jako komendant i wykładowca) w okręgowym kursie podoficerskim w Rabce. 16 czerwca 1913 r. przeszedł do rezerwy w PDS.
Od 1 października 1913 r. odbywał obowiązkową służbę wojskową w armii austro-węgierskiej w charakterze jednorocznego ochotnika. W czasie I wojny światowej służył w 1 i 7 dak; był dowódcą plut. i baterii, adiutantem dyonu oraz grupy kombinowanej.
10 grudnia 1916 r. otrzymał urlop zdrowotny i oddał się do dyspozycji Komendy Naczelnej POW, przechodząc na stopę nielegalną. Od lipca 1917 r. służył w Komisji Wojskowej Tymczasowej Rady Stanu, a jednocześnie w Komendzie Naczelnej POW.
Od 25 października formalnie przyjęty do WP. Przydzielony do sekcji naukowej MSWojsk. 5 grudnia przeniesiony do Sztabu Generalnego. Następnie w stopniu kpt. art. sprawował funkcję szefa wydz. ogólnego DOGen Warszawa. Od 5 stycznia 1919 r. członek misji wojskowej do rokowań z władzami niemieckiego Ober-Ostu w Kownie i Białymstoku. 7 marca wyjechał z misją do Moskwy. Aresztowany przez bolszewików, po uwolnieniu przez Szwecję i Niemcy powrócił do kraju. Od 10 czerwca adiutant II wiceministra SWojsk. Od 20 listopada był szefem sekcji regulaminów i wyszkolenia MSWojsk. 2 czerwca 1920 r. mianowany oficerem sztabu Armii Rezerwowej, a po jej rozwiązaniu powrócił na zajmowane przedtem stanowisko. Od 24 września dowodził 3 pap oraz w zastępstwie III BArt.
Od 6 lutego 1921 r. oficer Oddz. III Sztabu Generalnego. Zweryfikowany jako ppłk art. z 1 czerwca 1919, w latach 1922-1923 przebywał na kursie doszkalającym WSWoj w Warszawie. Po jego ukończeniu, awansowany na płk. SG art. (z dniem 1 lipca 1923), został wykładowcą w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie. Od 15 października 1924 r. szef biura Komisji Uzbrojenia Armii. Następnie (14 października 1926-1927) szef gabinetu i oficer do zleceń w GISZ. Zimą 1927 r. odbył studia wojsk kolonialnych w Algierze. Po powrocie od 16 marca 1927 r. szef Biura Inspekcji GISZ. 3 grudnia 1931 r. został szefem Sztabu Głównego. Mianowany 1 stycznia 1932 r. gen. bryg. 5 czerwca 1935 r. został dowódcą 7 DP.
Przewodniczący komisji Polskie Drużyny Strzeleckie i Organizacja „Zarzewie” w Komitecie Krzyża i Medalu Niepodległości.
Na czele 7 DP uczestniczył w kampanii 1939 r. 4 września dostał się do niewoli niemieckiej w okolicy Złotego Potoku. Przebywał w niej przez cały okres wojny.
Po uwolnieniu w 1945 r. zamieszkał we Francji.
Zmarł 19 listopada 1949 r. w Paryżu. Pochowany na cmentarzu polskim w Montmorency.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Polonia Restituta 3 i 4 kl., Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i dwukrotnie złotym Krzyżem Zasługi oraz estońskim orderem Orła 1 kl., fińskim orderem Białej Róży 1 kl., francuską Legią Honorową 2 i 4 kl., jugosłowiańskim orderem św. Sawy 3 kl., łotewskim orderem Trzech Gwiazd 1 kl., rumuńskim orderem Korony Rumunii 1 kl. i Gwiazdy Rumunii 3 kl., szwedzkim orderem Miecza 1 kl., węgierskim orderem Zasługi 1 kl.
Żonaty z Helena Makowską, miał z nią córkę Annę (7 VI 1916-23 VI 2000) zamężną Turowicz, tłumaczkę literatury pięknej.
Jest patronem ulicy w Częstochowie.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; Cmentarz polski w Montmorency, Warszawa 1986; Encyklopedia Wojskowa t. III, Warszawa 1934; T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 300/1930; Z. Puchalski, T. Wawrzyński, Krzyż i Medal Niepodległości, Warszawa 1994; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; P. Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994.