Urodził się 15 kwietnia 1900 r. w Częstochowie. Syn Franciszka.
Uczestnik powstań śląskich. W grudniu 1920 r. w stopniu ppor. piech. był oficerem ewidencyjnym Ekspozytury Oddz. II Naczelnego Dowództwa w Krakowie (do lutego 1921 r.?).
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., był oficerem instrukcyjnym w PKU w Wadowicach (1923), a w 1924 r. w 75 pp. Przed 1928 r. przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 stycznia 1935 r. awansował na kpt. rez. piech.
Ukończył studia, uzyskując doktorat. Był aplikantem sądowym, mieszkał w Mikołowie. Następnie sędzia Sądu Grodzkiego w Katowicach, a od 7 czerwca 1939 r. tamtejszego Sądu Okręgowego.
Zmarł 16 października 1976 r. i został pochowany na Cmentarzu Oliwskim w Gdańsku.
Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 260/1931; T. Pietrykowski, Sądownictwo polskie na Śląsku 1932–1937, Katowice 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003.