Bojownikom niepodległości

Jerzy Barański

(1884–po 1931)

Urodził się 7 marca 1884 r. w Sosnowcu. Syn Edwarda i Franciszki.

Ukończył szkołę średnią w Piotrkowie (1903 r.). Następnie podjął studia prawnicze. Uczestnik strajku szkolnego (1905 r.). Od 1907 r. do wojny studiował w Akademii Górniczej w Przybramie.

Członek tajnej Armii Polskiej i Polskich Drużyn Strzeleckich. Od 7 stycznia 1913 r. należał do PDS w Przybramie. Początkowo służył w I zastępie. Uzyskał stopień podoficera kadeta. Przejściowo pełnił obowiązki Komendanta Miejscowego. Od 2 lutego 1914 r. sprawował funkcję zastępcy komendanta w Przybramie (ps. „Jerzy Skiz”).

Po wybuchu I wojny światowej internowany przez władze austriackie na terenie Czech. Zwolniony, 30 października 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo w komp. wiedeńskiej. Był elewem szkoły podchorążych LP (do 11 kwietnia 1915 r.). Następnie służył w 1 baterii 1 part LP.

Po kryzysie przysięgowym od 19 lipca 1917 do 16 lipca 1918 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie i Łomży.

W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Pracował jako urzędnik.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Zmarł po 1931 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Źródła

H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 111/1931.