Bojownikom niepodległości

Jerzy Bardziński

(1893–1933)

Jerzy BardzińskiUrodzony 23 listopada 1893 w m. Sokołów pow. Gostynin. Syn Jana i Izabeli z Ciechanowskich.

Ukończył siedmioklasową szkołę realną w Krakowie, maturę otrzymał w gimnazjum typu filologicznego w Warszawie. Przez trzy lata studiował rolnictwo na Uniwesytecie Jagiellońskim.

W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej. Ukończył szkołę kawaleryjską w Twerze. Współtwórca 1 puł w I KP w Rosji. Po rozbrojeniu korpusu przez Niemców latem 1918 r. powrócił do kraju.

Po 1918 r. w WP. Od 15 lipca 1920 r. dowodził 14 puł. Ranny 19 sierpnia pod Smerekowem. Po wyleczeniu się z ran powrócił do pułku i do 1 kwietnia 1921 r. stał na jego czele.

Zweryfikowany jako mjr kaw. z 1 czerwca 1919 r., był  attaché wojskowym w Londynie (1921-1923). Ukończył kurs ekonomii politycznej na Oxfordzie. Po powrocie do kraju w 1 puł. Z dniem 15 sierpnia 1924 r. awansował na ppłk. kaw. Potem w Oddz. II Sztabu Generalnego. W 1928 r. przeniesiony do rezerwy.

Wysłany (wraz z innymi oficerami Oddz. II) na zimowe Igrzyska Olimpijskie w St. Moritz. Tam wziął udział w zawodach jako członek załogi bobslejowej, która zajęła 17 miejsce.

Gospodarował w majątku rodzinnym.

Zmarł 26 października 1933 r. w Warszawie.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Polonia Restituta 4 kl., Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Był dwukrotnie żonaty: z Alicją Halamą, małżeństwo to było bezpotomne, a potem z N., z którą miał syna Jerzego (ur. 25 X 1933).

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; Dzieje Ułanów Jazłowieckich, Londyn 1988; Z. Głuszek, Polscy olimpijczycy, Warszawa 1976; „Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; www.olimpijski.pl.