Bojownikom niepodległości

Jerzy Biechoński

(1892–1940)

Urodził się 17 marca 1892 r. w Mławie. Syn Adama i Janiny z Czaplickich (zob.), brat Wojciecha Biechuńskiego (zob.).

Ukończył sześć klas szkoły handlowej.

Przed I wojną światową należał do PDS w Rymanowie.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionie Wschodnim, a po jego rozwiązaniu w końcu września wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 5 pp LP, z czasem uzyskał stopień plut.

W następstwie kryzysu przysięgowego w lipcu 1917 r. zwolniony z Legionów. Należał do POW. Uczestniczył w akcji rozbrajania okupantów w listopadzie 1918 r.

Do 30 września 1919 r. pozostawał w służbie cywilnej. Od 1 października 1919 r. w Policji Państwowej.

W 1921 r. w służbie śledczej. W listopadzie 1926 r. przeniesiony w stan nieczynny, pozostawał w nim do czerwca 1927 r. Następnie został zastępcą komendanta powiatowego policji w Będzinie oraz pracował w referacie dyscyplinarnym komendy w Kielcach. W latach 1929-1931 w Komendzie Głównej. 1 lipca 1930 r. otrzymał stopień komisarza. Był (w latach 1931-1935) oficerem inspekcyjnym komendy m. st. Warszawy. 1 lutego 1935 r. awansował na nadkomisarza. Przeniesiony ponownie do Komendy Głównej, już 2 czerwca 1936 r. został komendantem powiatowym policji w Białej Podlaskiej.

Autor artykułów przybliżających działalność policji w 1920 r.

Jako komendant powiatowy policji w Białej Podlaskiej wziął udział w kampanii 1939 r., podczas której dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.

Wywieziony na podstawie listy nr 02 z pierwszych dni kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na podinspektora.

Jest patronem ulicy w Katowicach, jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; R. Litwiński, Korpus policji w II Rzeczypospolitej. Służba i życie prywatne, Lublin 2007; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 255/1933.